سرطان سرویکس

سرطان سرویکس (Cancer of Cervix) غالباً از نوع کانسر سلول های سنگفرشی است اما ممکن است از نوع آدنوکارسینوما هم باشد. این نوع کانسر از شیوع زیادی برخوردار نیست زیرا در تست های پاپ اسمیر خیلی زود شناخته می شود.

سرطان سرویکس هنوز هم سومین کانسر شایع در ارگان های تناسلی زنان محسوب می گردد. در ایالات متحده سالیانه بیش از ۱۳۰۰۰ نفر به این کانسر مبتلا می شوند.

تظاهرات بالینی در بیماران مبتلا به سرطان سرویکس

1. کانسر سرویکس در اغلب موارد هیچ نشانه ای ندارد. وقتی که نشانه هایی مثل افزایش ترشح خونریزی نامنظم یا خونریزی های پس از مقاربت جنسی ظاهر می شوند بیماری ممکن است پیشرفت کرده باشد. مقدار ترشحات واژینال به تدریج افزایش می یابد، ابتدا آبکی و سپس تیره و بدبو می شود که علت آن نکروز و عفونت توده توموری است.
2. خونریزی در فواصل نامنظم بین پریودها و یا پس از یائسگی اتفاق می افتد. این خونریزی میتواند خفیف و در حد لکه بینی باشد و معمولاً بعد از یک ترومای کوچک شروع می شود (مثلا بعد از مقاربت جنسی، دوش واژینال و یا اجابت مزاج با تداوم بیماری خونریزی حالت دائمی پیدا کرده و افزایش می یابد.
3. پا درد، دیزوری، خونریزی رکتال و ادم اندام ها می تواند نشانه پیشرفت بیماری باشد.
4. درگیری اعصاب، موجب درد شدید در پشت و پاها می شود. با پیشرفت کانسر، بافت های خارج از سرویکس نیز مورد تهاجم قرار می گیرند از جمله قله رحم (فوندوس) و غدد لنفاوی جلوی ساکروم.
5. ادم شدید و آنمی که غالبا با تب همراه است به علت عفونت و آبسه در توده زخمی ایجاد می شوند و ممکن است در مراحل نهایی فیستول به وجود بیاید.

بررسی و یافته های تشخیصی سرطان سرویکس

• برنامه های غربالگری باید طی سه سال از شروع مقاربت جنسی و یا از سن ۲۱ سالگی به بعد شروع شود.
• نتایج پاپ اسمیر و بیوپسی وجود دیس پلازی شدید، HGSIL یا کارسیونم اولیه را نشان می دهد.
• به دنبال تست پاپ غیر طبیعی ممکن است بیوپسی، دیلاتاسیون و کورتاژ، CT اسکن، MRI و اروگرافی وریدی (IVU) سیستوگرام و رادیوگرافی باریوم اسکن PET انجام شود.

درمان طبی بیماران مبتلا به سرطان سرویکس

• درمان نگهدارنده: شامل سرما درمانی (انجماد با نیتروس اکسید، لیزر درمانی، پروسجر اکسزیون لوپ از طریق الکتروسرجری (LEEP) و کونیزاسیون (برداشتن یک قسمت مخروطی شکل از سرویکس).
• هیسترکتومی ساده در صورتی که کانسر in situ باشد، انجام می شود. ممکن است به جای هیسترکتومی از تراکلکتومی رادیکال استفاده شود. (در زنانی که در سنین باروری هستند).
• برای کانسرهای مهاجم، هیسترکتومی رادیکال پرتو درمانی ترکیبی و از این روش ها ممکن است مفید باشد.
  برای کانسر عود کننده اکسانتراسیون لگنی انجام می گیرد.

عوارض احتمالی در بیماران مبتلا به کانسر سرویکس

1. خونریزی
2. ترومبوز وریدهای عمقی
3. اختلال عملکردی مثانه
4. عفونت

کنترل و درمان عوارض در بیماران مبتلا به سرطان سرویکس

• خونریزی: پدهای آغشته پرینه را شمارش کنید و میزان اشباع شدن از خون را تخمین بزنید علائم حیاتی را کنترل کنید پانسمان شکم را از نظر درناژ چک کنید. محدود کردن فعالیت را برای تأمین بهبودی و پیشگیری از خونریزی آموزش دهید.
• ترومبوز ورید عمقی: از جوراب های الاستیک فشاری استفاده کنید و بیمار را به تغییر پوزیشن مکرر تشویق نمایید. بیمار را کمک کنید تا هر چه زودتر راه افتاده و ورزش های پا را انجام دهد به درد پا و علامت مثبت هومانز توجه کنید بیمار را به اجتناب از فشار طولانی مدت بر زانوها و بی حرکتی تشویق نمایید.
• اختلال عملکرد مثانه: میزان برون ده ادراری را کنترل کرده و بیمار را از نظر نفخ شکم پس از خارج کردن کاتتر مورد بررسی قرار دهید. معیارهای تشویق به دفع ادرار را شروع کنید.
  عفونت: بیمار را به چک کردن روزانه محل برش و گزارش کردن هرگونه قرمزی یا ترشحات چرکی تشویق نمایید.
• بیمار را به برگشت تدریجی فعالیت ها و ممنوعیت نشستن طولانی مدت، تشویق کنید. خستگی بعد از عمل به تدریج کاهش می یابد. به بیمار آموزش دهید که برای کاهش خطر عفونت و آسیب ناشی از لبه های لگن به جای حمام و لگن از دوش استفاده کند.
• به بیماران مبتلا به کانسر سرویکس که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، آموزش دهید تا از بلند کردن اجسام، زور زدن یا رانندگی اجتناب کند تا زمانی که پزشک اجازه بدهد.